تاثیرات بازخورد کتبی متمرکز و غیر متمرکز روی بهبود مهارت نگارش دانشجویان ایرانی

هدف این مطالعه بررسی اثرات بازخورد متمرکز و غیر متمرکز بر روی عملکرد نگارشی دانشجویان ترم پنجم رشته های مترجمی و ادبیات زبان انگلیسی در دانشگاه اصفهان میباشد. چهل دانشجو از دانشگاه اصفهان، ایران، در این مطالعه شرکت کردند. تحلیل داده ها شامل آمار توصیفی و آزمون تی بود. نتایج مطالعه ی حاضر نشان داد که ارائه بازخورد متمرکز به لحاظ آماری تأثیر معناداری در لحاظ ارتقای توانایی نگارش دانشجویان ایجاد میکند. همچنین مشخص شد که ارائه ی بازخورد غیر متمرکز در پیشرفت توانایی نگارشی دانشجویان تفاوت معناداری ایجاد نمی نماید. نتایج بدست آمده همچنین حاکی از آن بود که در ارائه بازخورد کتبی تفاوت قابل ملاحظه و معناداری میان ارائه ی بازخورد متمرکز و غیرمتمرکز موجود نمی باشد. علاوه بر این، با توجه به بازخورد فراهم شده، نتایج حاصل نشانگر تأثیر قابل ملاحظه ای از جنسیت دانشجویان روی عملکرد آنان نبود. نتایج حاصل از مطالعه ی حاضر میتواند به لحاظ آموزشی و تئوری در زمینه های تدریس نگارش زبان های خارجی مورد استفاده قرار گیرد. بنابراین، اگرچه نمی توان ادعای زیادی در مورد تعمیم بخشی یافته های پژوهش حاضر داشت، می توان نتیجه گرفت که ارائه ی بازخورد متمرکز میتواند درارتقای توانایی نگارش دانشجویان موثر واقع شده و به لحاظ آماری تأثیر چشمگیری ایجاد نماید.